Een wereldavond met Leoni en Carel
Melancholisch, verdrietig, liefdevol en vrolijk. Carel Kraayenhof en Leoni Jansen namen de bezoekers mee op een reis langs vele landen met prachtige liedjes. Ze bleven in Melancholie in de polder 2 trouw aan de beproefde methode – spelen wat ze mooi vinden – maar groeven nog dieper in de folk-muziek van Ierse jigs, Schotse reels, Argentijnse volksmuziek met Afrikaanse ritmes en wisselden dit af met een Nederlandstalig lied of de southern blues van Rory Block.
Beide gebruikten een bijzonder instrument: de bandoneon en de bodhran (Ierse trommel). De bandoneon werd in 1854 ontwikkeld in Duitsland door Heinrich Band en werd later verfijnd en verder ontwikkeld in Argentinië en Uruguay.
De warme en wollige klank maakt de bandoneon geschikt voor het spelen van melancholisch getinte muziek, zoals de tango. Daarom wordt hij ook wel de ziel van de tango genoemd.
Een bodhrán is een Ierse lijsttrommel die bespeeld wordt met een soort trommelstok met één of twee slageinden. Die kan je ook zelf maken, liet Leoni zien. En ze bewees later dat ze de banoneon zelf ook al een beetje de baas was.
Dit in het kader van: doe iets dat je nog nooit gedaan hebt. En even later zong ook Carel voor het eerst een paar regels uit een lied…
Tussendoor vertelden ze over hoe het allemaal
Foto’s Ton Boxhoorn
zo gekomen was: de Corona tijd, de eindeloze weilanden in de Beemster en de muziek in allerlei swingende talen die hen blijft inspireren.
Leoni Jansen en Carel Kraayenhof brachten de bezoekers in vervoering door de grote klasse van hun muzikale spel en zang. Het werd met recht een wereldavond voor Carel en Leoni en publiek!
