Op puntje van stoel luisteren naar Bach

Watergeluiden, Noraly Beyer (80 jaar) komt zoekend het toneel op, het lijkt of ze een beetje dementerend is. Waar kwam ik ook weer voor en waar ben ik eigenlijk? De piccolo’s vertellen haar dat ze in de Bach suite in hotel Waterval is, diep in de Zwitserse bergen. Het geluid van stromend water gaat over in muziek. Met een altviool, basgitaar en gitaar nemen de piccolo’s het over.

In haar rol als journaliste realiseert Noraly zich dat ze kwam om een (alt)violiste te interviewen. De piccolo’s musiceren in vervoering om haar heen, maar waar is de altvioliste? Met name Esther Apituley speelt dit zó geweldig en enorm ontroerend, dat het interview met als titel “Hoezo Bach” zich bijna als vanzelf ontvouwt.

Bach is ALLES, vertelt de altvioliste. Bach heeft alle hoogtes en dieptes die een mensenziel kunnen raken “tot op het bot en in elke snaar” van het menselijk lichaam.

Van het begin tot het einde was dit een voorstelling om op het puntje van je stoel te zitten luisteren. Het publiek gaf de artiesten een staande ovatie. Wat een grote klasse van alle vier de spelers! – Greetje de Haan

Recensie door Greetje de Haan, zangdocent, zangeres, dirigent.
Foto’s Ton Boxhoorn

Je bent toch Moluks? Hoezo Bach?

Het wordt de laatste voorstelling van het seizoen ’24-’25 van CultuurHuis Mijdrecht. De muziekvoorstelling Hoezo Bach? krijgt lovende recensies in de pers. Het verhaal dat Esther Apituley en Noraly Beyer neerzetten is bijzonder. “Hoe kan een mens zich wapenen tegen het geweld van het nieuws? Met een vleugje absurditeit en een ‘Molukse Bach’, laten de altviolist en voormalig nieuwslezeres zien en horen dat je ook je heil kan zoeken bij de oude toondichter uit Leipzig. Zijn werk heeft door de eeuwen heen niets ingeboet aan schoonheid en betekenis”.

“Je bent toch Moluks? Wat moet je met hem?”, vraagt Beyer. “Bach is de oorsprong en de bestemming”, werpt Apituley tegen. “Hij is stem van het verleden en echo van de toekomst, tegelijkertijd tijdloos en altijd nieuw. Bach is een Molukker!” Beyer opent er haar volgende bulletin mee: “Op de Molukken wordt gefeest. Eindelijk gerechtigheid. In Bachs geboortestad Eisenach zijn rellen uitgebroken.” Bovenstaande teksten zijn van NRC recensent Joost Galema. Zijn complete recensie is hier te lezen.

In de Theaterkrant schrijft Fritz de Jong: “De arrangementen met de elektrische gitaar en basgitaar van Dorrestein en Vrienten klinken helder en precies als ze de typerende stromend-water-kadans van Bach volgen. Soms maken de gitaristen ritmische uitstapjes naar calypso of ska en ook die lichte swingende toets kan de muziek prima hebben”. Het muzikantentrio “brengt de muziek als een levendige dialoog. Het is jammer dat de dialoog tussen Apituley en Beyer niet even levendig uit de verf wil komen”.

Zaterdag 3 mei – Oude Parochiehuis Mijdrecht

Geverifieerd door ExactMetrics